Welkom bij 'Hoe schoon is jouw huis?'!

Halloo allemaal!

Een nieuw verslag heeft even op zich laten wachten... Maar hier is het tijd om even aan de hitte en warme zon te ontsnappen, dus tijd voor een nieuw verslag.

Zodra we de bus vanuit Airlie Beach naar Townsville uitstappen, staan we praktisch meteen in de Ferry-hall. De bus vertrekt weer en gaat door aan de 12uur durende tocht naar Cairns. Blij dat wij de ferry op mogen naar het mooie eiland Magnetic Island! Waanzinnige uitzicht voor zover we die met onze dichtgeknepen ogen - van de enorm harde wind - kunnen zien. Ook hier kun je niet zomaar de zee in springen; haaien en stekende kwallen liggen op de loer voor een toeristen-hapje. Met alle backpackers is ook een groot deel van Townsville overgekomen naar Magnetic Island, vanwege het paasweekend.

Het Base-hostel wat we geboekt hebben ziet eruit als een paradijsje; aan het strand, met een groot zwembad, hangmatten, lounge... Precies, een paradijsje! Op Goede Vrijdag vieren de Australiers geen feest, integendeel, alles sluit vroeg en na 21u kan er geen biertje meer besteld worden, sterker nogl; dan moet je laatste druppel op zijn! Na een rustige avond zijn we dus zaterdag fris en fruitig naar de 'Koala Sanctuary' gegaan, op aanraden van de 5 mannen uit Manchester. WAT GAAF! Het mag dan officieel niet in de categorie 'wild' vallen, nou! Wij vonden het best wild! Daar stonden we, vooraan in de rij om een krokodil vast te houden! Die voelt overigens verbazingwekkend zacht! Toen onze enthousiaste gids verder ging, kwamen de lizards, (soort) egel, schildpad en jawel.....SLANGEN aan bod! Het 'waren maar pythons' (die associeer ik overigens altijd met iets engs en spannends dankzij de Efteling) dus nee, ze konden ons geen kwaad doen. Met die rustgevende woorden dus ook heel stoer wat slangen om onze nek gedrapeerd! Zoo gaaf haha! Toen de slangen weer opgeborgen werden en we de schildpad nog een laatste knuffel hebben gegeven, was het tijd voor de papegaaien. Of we die wilden voeren, met onze tanden? Oftewel; een papegaaien-kusje! Heel cute, hij pikt hem zo tussen je tanden uit. Alles bij elkaar waren we nogal onder de indruk van deze dag.

Gezien de paas-drukte hadden ze geen plek meer voor ons in het hostel en hebben we het paradijsje gedag gezwaaid vanaf de ferry.. Geen hostel geboekt in Townsville, dus bepakt en bezakt het verlaten (tsja, paaszaterdag....) Townsville doorgesjokt - en zweten!!! Gelukkig kwamen we een wat chaotisch-ogende man tegen die zomaar opeens heel wat hostel-kennis bleek te hebben. Gelukkig maar, want zo eindigde we in een hostel van Oostenrijkse eigenaren die mega vriendelijk waren. Na een douche (ofwel, volledige scrub/mani/pedicure-sessie) die je af en toe hard nodig hebt, genoten van het ultieme backpackers-maaltje: mac-and-cheese, ofwel kaas die we nog over hadden, met pasta die we nog over hadden, aangezien de supermarkt voor onze neus dicht ging. Des te meer trek voor het Paasontbijt de volgende ochtend!!

Met croissantjes, een eitje en krentenbrood was die erg geslaagd, en waren we weer ready to go voor de volgende stad: Cairns! Onze laatste stop met de beroemde 'Greyhound bus' en onze meest noordelijke bestemming, op een uitstapje naar het regenwoud na. De eerste mensen waar we tegenaan lopen in het hostel zijn toevallig Nederlandse bekenden; Rick en Lars die we al eerder ontmoet hadden. Heel gezellig om hier weer een hoop bekenden tegen te komen! Het hostel waar we hier de eerste dagen in zaten het Gilligans, een begrip langs de hele oostkust, namelijk een enorm hostel met zwembad maar vooral ook hun eigen nachtclub, waar heel backpackend Cairns 's avonds op de dansvloer staat. Heel leuke avonden gehad met weer wat bekenden van eerder op onze reis en overdag tijd (en gelukkig lekker weer) om uit te brakken langs de Lagoon. Het strand in Cairns is voornamelijk modder, los van het feit dat er krokodillen zwemmen, dus ook hier is een lagoon aangelegd waar goed gebruik van wordt gemaakt. Heel erg chill!

In heel Australie zijn ze erg bewust en gezond bezig, maar hier doen ze zelfs openbare sportklasjes. Dus daar staan we; Fleur, een Nederlands meisje, en Anna en ik, tussen de ongeveer 150 (!) andere dames EN mannen aan de Zumba, hilarisch! En na 2,5 maand niets doen wel een welkome workout..... pffiuuw! Dus blij met het gevoel van energie en spierpijn hebben we meteen sportschoenen aangeschaft en rennen we nu regelmatig langs de boulevard van Cairns. Gelukkig zijn we nog te onderscheiden, Anna met blauw-oranje schoenen en ik met paars-gele schoenen. Voor de rest schijnen we dusdanig op elkaar te lijken dat we zo als tweeling doorkunnen! Zelfs vanuit Nederland krijgen we reacties op foto's....bijna zorgwekkend hoeveel je op elkaar gaat lijken na 3 maanden op elkaars lip haha!

Ondertussen hadden we ons ingeschreven voor WWOOF, Willing Workers On Organic Farms, ofwel: een paar uurtjes werken voor accommodatie en eten. Ideaal om wat geld uit te sparen en een echte 'local experience' te hebben! Dus wanneer we welkom zijn bij Collette & Lawrie stappen we vol goede moed en zelfs heel veel zin de bus in naar Atherton. Atherton ligt op de Tablelands, een heel mooie omgeving met mooie uitkijken, meren en watervallen, 3 uur ten westen van Cairns, alsdus Collette. Gek dus, dat we na 2 uur al op plaats van bestemming waren....of ehhh??? Oeps! Kleine miscommunicatie dus wachten we nog een uur tot Collette ons op komt halen, samen met haar 5-jarige zoontje George.

Het doel van WWOOF is dus een beetje farmwork doen, maar Collette had al aangekondigd dat ze het huis wilden verkopen en dat we een beetje zouden helpen met verven en de kippen voeren, ofwel het huis verkoop-klaar maken. Aangekomen op plaats van bestemming (8 km van de bewoonde wereld) moeten we moeite (VEEL moeite) doen, om onze shock en verbazing te verbergen. Oh Mijn God..!!!! WAT IS HET HIER VIES!!!! En ja, na 4/5 jaar studentenhuis en een hoop hostels ben je heel wat gewend, maar dit is een regelrechte 'Welkom in Hoe schoon is jou huis?' - het programma dat iedereen waarschijnlijk wel kent van de onbewoonbaar vieze huizen... Na wat geshockeerd oogcontact denken we allebei 2 dingen: 1 - ik wil hier meteen weer weg! en 2 - hoe komen we hier zo snel mogelijk weg?! En dat is dus lastig als je 8 km van de bewoonde wereld zit zonder auto. Braaf beginnen we dus aan ons eerste taakje: de tijdschriften sorteren. Het klinkt zo belachelijk dat ik er zelf weer van moet lachen, maar zelfs dit was vies! Het tv-tafeltje zat niet alleen onder stof en spinnenwebben, los van alle spullen die daar niet hoorden maar wel rondslingerden, maar bovenal onder etensresten die daar voor onbepaalde tijd lagen en waarvan wij niet meer konden vertellen wat het was - maar het wel braaf en kokhalzend hebben opgeruimd.... Toen we klaar waren met de tijdschriften, waar George ons mee had geholpen, heb ik subtiel geprobeerd George aan zijn eigen troep te laten beginnen. Deze troep was een stapel speelgoed (van potloden tot boeken tot speelgoeddieren, noem maar op) uiteraard bedekt in stof en spinnenwebben, ter grootte van de gemiddelde Nederlandse woonkamer. Mooi niet dat George dat ging opruimen natuurlijk, haha, alsof ik gek was! Ik kan absoluut nog even doorgaan - een geexplodeerd kantoor (maar echt!!!) en de veranda vol met vuile was (overal!!!) en modderklonten aan het plafond - maar hopelijk illustreren de foto's een beetje wat we bedoelen.. Collette zelf zei dat ze het erg druk had met de telefoon die maar steeds ging, en die ging ook, maar we hadden niet het idee dat ze ook actie ondernam met de boodschap, maar puf puf wat had ze het er druk mee. We hebben het drie nachten uitgehouden en toen met een rood hoofd aangekondigd 'dat we nog met een andere boerderij hadden afgesproken en een vriendinnetje in Cairns nog een laatste keer wilden zien voor ze weg ging'. Het werd ons niet in dank afgenomen, wel werd nog een laatste dagtoertje voor ons georganiseerd.

Het was niet Collette die ons mee nam, maar Darryl, een wat oudere fotograaf die op het land van Collette een huis huurde. Hij heeft ons nog wat van de omgeving laten zien, wat wel weer leuk was! Ondertussen heeft hij zijn wereldbeeld met ons gedeeld, echt reproduceren kan ik het niet, maar een paar dingen die ik geleerd heb zijn dat UFO's bestaan, water leeft maar dood gaat zodra het in een plastic fles gedaan wordt en dat kinderen hun ouders kiezen (ja, ook de kinderen in derdewereldlanden die het minder goed hebben). Een hoop ja-en-amen vond er dus plaats, want er leek weinig ruimte voor discussie over deze wijsheden. Wat een opluchting toen we weer bij de bushalte stonden...!!!

Terug in Cairns hebben we nog een poging tot WWOOFen gedaan, maar zoals jullie begrijpen hier iets minder energie in gestopt en zo kwam het dat we eigenlijk geen tijd meer hadden om een adres te fixen, gezien onze vlucht naar NZ de 24e. Gelukkig hierdoor wel tijd voor een cultureel uitstapje in de stad, (The Cultural Place) waar ze ons veel verteld hebben over de aboriginals en Torres Strait Islander (eilandengroep tussen Papua Nieuw Guinea en Australie) wat echt mega interessant was. We hebben ons eigen kunstwerkje mogen schilderen, de weeftechnieken geleerd van de meeste giechelig-en-huppelige aboriginal-man ooit, en demonstraties gekregen in digeridoo en vuur maken, heel erg gaaf! De digeridoo mag helaas niet door vrouwen bespeeld worden volgens de aboriginalwetten maar de demonstratie was extreem indrukwekkend!!! De man, druipend in zweet, deed een grommende-auto-met-cruisende-bestuurder na, een kangaroo, en nog wat variaties tot in perfectie! Ongelofelijk wat een geluid en energie er uit zo'n ding komt..! En wat een belachelijk ingewikkelde techniek je ervoor nodig hebt!!

Los van deze avonturen komen we onze dagen hier door met sushi eten, tannen aan de lagoon, hardlopen, feesten, interessante mensen met interessante verhalen leren kennen en wachten we op nog meer leuke uistapjes aan het eind van deze week: duiken bij Great Barrier Reef en een uitstapje met de hier bekende 'Uncle Brian' naar het regenwoud.

We hopen dat alles goed gaat in Nederland!!! Hoogstwaarschijnlijk komt de volgende update vanuit Nieuw Zeeland!

Liefs!
Kim & Anna